پیش‌نویس ۴۰۶۶

کیمیای سعادت، اثر ارزشمند امام محمد غزالی طوسی، یکی از برجسته‌ترین آثار اخلاقی و عرفانی در نثر کهن فارسی است. غزالی این کتاب را در واپسین سال‌های عمر خود و پس از دوره‌ای از گوشه‌نشینی، به زبان فارسی و برای عموم مردم نگاشته است. این اثر، خلاصه‌ای فارسی از شاهکار عربی او یعنی «احیاء علوم‌الدین» است که برای اهل تحقیق تألیف شده بود.

کیمیای سعادت، ترکیبی است از حکمت عملی، اخلاق اسلامی، و معرفت عرفانی که با نثری شیوا، سلیس و پرمغز بیان شده و از نمونه‌های درخشان ادب کلاسیک فارسی به شمار می‌رود. غزالی در این کتاب، شناخت انسان از خود را مقدمه‌ای بر سلوک الهی می‌داند و مفاهیمی چون ریاضت نفس، درمان خشم و شهوت، ترک حب جاه، و آداب سلوک را به زبانی ساده و همراه با تمثیل و حکایت مطرح می‌کند.

از منظر ادبی، نثر این اثر به دور از ترجمه‌زدگی یا ترکیب‌نویسی است و کاملاً بر پایه‌ی زبان فارسی اصیل استوار است. ملک‌الشعرای بهار و استاد همایی هر دو، نثر این اثر را نقطه‌ی عطفی در تحول زبان فارسی دانسته‌اند.

این کتاب نه فقط برای اهل اخلاق و عرفان، بلکه برای علاقه‌مندان به نثر فاخر فارسی، کتابی گرانبها و خواندنی است.