شرح احوال و آثار و دوبیتی های باباطاهر عریان

 نویسنده : بابا طاهر عریان
شرح و تفسیر: محمدبن ابراهیم مشهور به خطیب وزیری
به کوشش: جواد مقصود
ناشر: انجمن آثار ملی
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 990
اندازه کتاب: وزیری گالینگور - سال انتشار: 1356 - دوره چاپ: 2

کمیاب - کیفیت : درحد نو _ نو ؛ جلد کتاب صحافی مجدد شده ، واجد تصویر ابتدای کتاب 

مروری بر کتاب 

مصور - همراه با نقشه خارج از متن

به انضمام شرح و ترجمه کلمات قصار وی منسوب به عین القضات همدانی ؛ با اصل و ترجمه کتاب الفتوحات فی مزح الاشارات الهمدانیه به شرح و تفسیر محمد بن ابراهیم مشهور به خطیب وزیری

باباطاهر معروف به باباطاهر عریان، عارف، شاعر فارسی تبار و دوبیتی سرای اواخر سده چهارم و اواسط سده پنجم هجری (سده ۱۱م) ایران و معاصر طغرل بیک سلجوقی بوده است. بابا لقبی بوده که به پیروان وارسته می‌داده‌اند و عریان به دلیل بریدن وی از تعلقات دنیوی بوده است. در میان مردم لر لقب بابا به پیران و مرشدان اهل حق نسبت داده می‌شود.

باباطاهر در شعرهای خود از کلمات و اصطلاحات لری استفاده کرده و مردم لرستان این را دلیلی بر لر بودن وی می‌دانند. مردم لر به پیران و مرشدان اهل حق لفظ بابا را نسبت می‌دهند و این دلیل دیگری است که باباطاهر از اهالی لرستان بوده است. باباطاهر را در گویش لری بّاوطاهِر تلفظ می‌کنند.

مو آن رندم که نامم بی قلندر
نه خون دیرم نه مون دیرم نه لنگر
چو روز آیه بگردم گرد گیتی
چو شو گرده به خشتی وانهم سر 

ز دست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده وینه دل کنه یاد
بسازم خنجری نیشش ز پولاد
زنم بر دیده تا دل گرده آزاد 

خداوندا که بوشم با که بوشم
مژه پر اشک خونین تا که بوشم
همم کز در برانن سو ته آیم
تو کم از در برانی واکه بوشم 

هزارت دل بغارت برده ویشه
هزارانت جگر خون کرده ویشه
هزاران داغ ویش از ویشم اشمر
هنی نشمرده از اشمرده ویشه