کتاب نو بیچارگان اثر فئودور داستایوفسکی

«بیچارگان» داستانی است تلخ و عمیق که اولین زمزمه‌های نبوغ داستایوفسکی را در گوش جهان طنین‌انداز کرد؛ رمانتی که با نامه‌نگاری‌های دو شخصیت فقیر، ماکار دِووشکین و واروارا دوبروسِلوا، شکل گرفته است. این اثر نه تنها یک گزارش اجتماعی از فقر حاکم بر سن پترزبورگ قرن نوزدهم است، بلکه یک شاهکار در سبک رمان روانشناختی (پلی‌فونی) محسوب می‌شود. داستایوفسکی در این کتاب، کرامت انسانی را در زیر سنگین‌ترین بار تحقیر و نیاز اقتصادی به نمایش می‌گذارد و صدای کسانی را بلند می‌کند که معمولاً شنیده نمی‌شوند. ماکار، نویسنده‌ای ساده و دست به قلم، تلاش می‌کند تا با حفظ عزت نفس خود در برابر فقر، رابطه‌اش را با دخترعمویش حفظ کند؛ تلاشی که قلب هر خواننده‌ای را به درد می‌آورد. این رمان اولین برخورد جدی ما با جهان‌بینی داستایوفسکی است؛ جهانی که در آن رنج، مسیر رستگاری یا سقوط است. خواندن «بیچارگان»، سفری ضروری به ریشه‌های ادبیات مدرن و درک عمیق‌تر رنج انسان معاصر است. این کتاب اثباتی است بر اینکه عظمت یک نویسنده می‌تواند با اولین تلاش او آغاز شود و تأثیرش تا ابد باقی بماند. هر نامه، آینه‌ای تمام‌نما از مبارزه دائمی برای بقا و حفظ شرافت در برابر ناملایمات است.