تاریخ ادبیات ایران برای دبیرستانها 1321

درباره کتاب:
ادبیات فارسی ریشه در ادبیات باستانی ایران دارد که تحت تأثیر متون اوستایی در دوران قدیمی به زبانهای پارسی میانه و پهلوی اشکانی پدید آمد. ادبیات فارسی نو نیز پس از اسلام و با الگوبرداری از ادبیات عربی در نظم و ریشههای دبیری و نویسندگی دوران قدیمی که ادبیات منثور عربی را ایجاد کرده بود در زمینه نثر متولد شد. ادبیات شفاهی فارسی نیز به همان سبک باستانی خود ادامه یافت.

ادبیات فارسی موضوعاتی مانند حماسه و روایات و اساطیر ایرانی و غیر ایرانی، مذهب و عرفان، روایتهای عاشقانه، فلسفه و اخلاق و نظایر آن را در برمیگیرد. حسب موضوع مورد کاربرد در یک آفریده ادبی فارسی آن را در حیطه ادبیات حماسی، غنایی، تعلیمی یا نمایشی قرار میگیرد.

این اثر چندین بار به چاپ رسید و به زبانی عربی ترجمه و در ممالک پاکستان، هندوستان نیز مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1348 با تجدید نظر مؤلف بار دیگر به چاپ رسید. پس از فوت دکتر شفق (1350ش) بار دیگر نسبت به چاپ و تکمیل آن اقدام شد. دکتر عیسی صدیق بخش اول کتاب را از دستنوشته های مرحوم شفق زیر نظر استاد زبانشناسی ماهیار نوابی به این کتاب افزود. بخش های دیگر هم با کمک استادان دیگر مقابله و تکمیل شد.

کتاب حاضر در دو بخش ادبیات ایران پیش از اسلام و ایران پس از اسلام تدوین شده و از خط و زبانهای باستانی تا عصر مشروطیت سخن رفته است. شرح مختصری از شعرا و نویسندگان مشهور هر عصر و نمونه ای از نظم یا نثر آنها آورده شده است. این کتاب در سال 1352 در تهران به طبع رسید.

صادق رضازاده شفق در 1271 خورشیدی در تبریز متولد شد.تحصیلات ابتدایی را در مدرسه پرورش تبریز و تحصیلات متوسطه را در مدرسه مموریال (مدرسه آمریکایی) در تبریز به پایان رساند. مقارن واقعه به توپ بستن مجلس توسط محمدعلی شاه در سال 1287 صادق رضازاده شفق با عدهای از همدرسان و همفکران به رهبری معلم جوان آمریکایی خود هوارد باسکرویل دستهای تشکیل دادند و به مجاهدان مشروطه پیوستند تا آنکه در یکی از شبیخونها در 3 فروردین 1288 باسکرویل هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد.

پس از فتح تهران توسط مشروطهخواهان و برقراری حکومت مشروطه، صادق رضازاده که هنوز محصل مدرسه آمریکایی بود با چند تن از آزادیخواهان انجمنی به نام جمعیت وطنخواهان تشکیل دادند و روزنامه شفق را به مدیریت حاج آقا رضازاده پدر صادق از شهریور 1289 منتشر کردند که هفتهای یک بار منتشر میشد و مقالات عمده را صادق رضازاده مینوشت و چنین بود که کلمه شفق به نام خانوادگی او افزوده شد