انزجار اثر آلبرتو موراویا

ریکاردو مولتنی جوان ، که خود را به عنوان یک نویسنده روشنفکر می بیند ، کاری انجام می دهد که برای خودش بسیار ناخوشایند است. او برای تولید فیلم های مزخرف فیلمنامه آماده می کند. همه اینها برای حمایت از همسر جدیدش امیلیا ، آپارتمان جدیدی که گرفته است ، ماشین جدیدی که خریداری کرده است ، خدمتکاری که برای آنها آشپزی و تمیزکاری می کند و منشی ای است که برای تایپ کردن کارهای او می آید. او معتقد است ، حتی اگر کارش پست و حقیر باشد و درآمدش هم متزلزل و غیرقابل اطمینان باشد، در عشق همسرش ایمن است. در حالی که ریکاردو تحصیل کرده و قادر به خواندن دانته می باشد ، خانواده ی فقیر همسرش توانایی آموزش دادن به او را نداشتند و او مجبور شد به عنوان یک تایپیست کار کند.
کم کم هیجان و اشتیاق از زندگی مشترک آنها رخت برمی بندد و دو واقعه ی اصلی این مسئله را سرعت می بخشند...
کتاب انزجار برداشت و خوانشی امروزی و معاصر از داستان اودیسه اثر هومر است. خوانشی که بسیار بدبینانه و تلخ است و در همه ی آثار موراویا نیز دیده می شود. این تلخ نگری موراویا از حقیقت گرایی ای سرچشمه می گیرد که مایه ی کار نئورئالیست ها در ایتالیای پس از جنگ بوده است. ایتالیای شکست خورده، تحقیر شده، زجر کشیده در چنگال کابوس تلخ و سیاه فاشیسم، رویاهای طلایی بر باد رفته و برگشت به شکوه و شوکت گذشته که موسولینی وعده را می داد نه تنها به واقعیت نپیوست بلکه همچون کاخی پوشالی فروریخت.
نثر موراویا بیش تر وقت ها پیچیده و دشوار است، جمله هایی با پیچ و خم های روانشناسانه برای تجزیه و تحلیل روح انسان فراوان دارد. در جمله هایی به ظاهر ساده و در گفت وگوهایی معمولی، بیش تر وقت ها طنزها، استعاره ها و کنایاتی وجود دارد.
از کتاب انزجار فیلمی هم به کارگردانی ژان لوک گودار، کارگردان پیشرو فرانسوی در سال ۱۹۶۳، با شرکت میشل پیکولی، بریژیت باردو، جک پالانس و فریتس لانگ تهیه شده است.