زندگی گالیله ؛ سلفون

 مصور

نمایشنامه

در سال ۱۶۱۰ انتشار یافته‌های علمی وی در تائید نظر کوپرنیک مبنی بر ثابت نبودن زمین و گردش آن به دور خورشید باعث شد تا وی از سوی کلیسا مورد بازجویی و تفتیش عقاید قرار گیرد.

این نظریه مخالف نص کتاب مقدس بود و از سویی با نظریات ارسطو که کلیسا حامی آن بود همخوانی نداشت. وی مجبور به امضای توبه نامه‌ای با این مضمون شد:

در هفتادمین سال زندگی در مقابل شما به زانو درآمده‌ام و در حالی که کتاب مقدس را پیش چشم دارم و با دستهای خود لمس می‌کنم توبه می‌کنم و ادعای واهی حرکت زمین را انکار می‌کنم و آنرا منفور و مطرود می‌نمایم...

داوری بیرحمانۀ گالیله دربارۀ خود و آنچه در پایان کار دربارۀ هدف واقعی علم می گوید، دریچه ای به سوی نور می گشاید. کوششی است برای پاسخ، پاسخی که در سراسر نمایشنامه جستجو شده است. برشت فقط به طرح مسائل دل خوش نمی کند، دست کم راهی به سوی جواب می نماید و بذر امکانات گوناگون را در اندیشۀ ما می پاشد. به همین جهت تحول حوادث و آدم ها با ختم نمایشنامه به پایان نمی رسد. این تحول سیر شگفتش را در اندیشۀ ما دنبال می کند.

خواننده یا تماشاگر، به شیوۀ معمول و قدیم، با حادثه نمی آمیزد، مسخر نمی شود، بلکه اندیشه اش بیدار می شود و نیروهای فعالش به کار می افتد و به جای آن که فقط گذرگاه احساسات گوناگون باشد، می تواند بفهمد و تصمیم بگیرد. تنها تجربه نمی اندوزد، بالاتر از آن معرفت می آموزد و دید شگفتی در او رشد می کند که به گالیلۀ بزرگ امکان داد حرکات ستارگان را ببیند و قوانین حرکت را کشف کند.