اگر خورشید بمیرد نویسنده: اوریانا فالاچی

علف چنان زمین را پوشانده بود که سنگ دیده نمی شد.
پایم به سنگ گرفت و کنار خیابان نقش زمین شدم.
هیچکس به کمکم نیامد.
قرار هم نبود کسی بیاید.
هیچکس در آن خیابان و شاید حتی در خیابانهای دیگر شهر، راه نمی رفت.

اگر آدم بخواهد به تمام خطراتی که متوجه ما هستند فکر کند باید اصلاً پای خود را از خانه بیرون نگذارد... وقتی هم در خانه ماند باید از جایش تکان نخورد. چون در آنجا هم ممکن است بلایی بر سرش بیاید!
چه بسا کسانی که در حمام برق می‌گیردشان، یا این‌که پایشان روی پله‌ها لیز می‌خورد و می‌شکند یا موقع بریدن کالباس انگشتشان را می‌برند. اگر بخواهیم به این چیزها فکر کنیم باید از جایمان تکان نخوریم. همان‌جا روی اولین پله بنشینیم. مثل کرم‌های حشر‌ه‌ای وحشت‌زده که فقط به یک‌چیز فکر می‌کنند، انواع مرگ...!

...این کتاب ؛خاطرات خانم فالاچی در ناسا و در کنار فضانوردان است ...ایشان با قلم صادق و شیوا به نوشتن مصاحبات خود با فضانوردان و اتفاقاتی که در طی مدت ماموریت خود در کنار آنان از سر گذرانیده می پردازد....