آی بی کلاه ٫ آی با کلاه

مصور ؛ عکس هایی از صحنه اجرای نمایش

شخصیت‌های این نمایش‌نامه عبارت‌اند از خبرنگار و راننده .فضای نمایش, محله‌ای نوساز در حاشیه شهر را نشان می‌دهد .صحنه نمایش, محوطه‌ای است که در تلاقی چند کوچه قرار گرفته است .طرف راست صحنه خانه‌ای است متروک و قدیمی و روبه‌روی آن خانه‌ای نوساز قرار دارد .

در خانه باز می‌شود و پیرمرد, سپس دخترش خارج می‌شوند .آن دو وحشت زده به دو مردی که از خانه متروک بیرون می‌آیند, نگاه می‌کنند .دختر از پدرش می‌خواهد که به خانه برگردند, ولی پدر با کنجکاوی جریان را پی‌گیر می‌شود .آن دو در حال مشاجره هستند که ناگهان ....

غلام‌حسین ساعدی با اسم مستعار گوهرمراد ؛در تبریز به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات ابتدایی در دبستان بدر، در خرداد ماه سال ۱۳۲۷ گواهینامه ششم ابتدایی گرفت و در مهرماه همین سال برای ادامه تحصیل وارد دبیرستان منصور شد. او کار خود را با روزنامه‌نگاری آغاز کرد. در نوجوانی به طور هم‌زمان در ۳ روزنامه فریاد، صعود و جوانان آذربایجان مطلب می‌نوشت. اولین دستگیری و زندان او چند ماه پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ اتفاق افتاد. این دستگیری‌ها در زندگی او تا زمانی که در ایران بود، تکرار شد.

در مرداد ۱۳۳۲ هنگام کودتای ۲۸ مرداد وارد دانشکده‌ی پزشکی تبریز شد و در اواخر سال‌های دانشکده فعالیت هنری و ادبی خود را مجدانه پی گیری کرد. ساعدی در دهه‌ی ۴۰ که دوره‌ای خاص در ادبیات ایران محسوب می‌شود، رشد کرد و به تحصیل خود در رشته روان پزشکی ادامه داد. عمده‌ی فعالیت‌های قلمی ساعدی در حوزه نمایش نامه نویسی است و به همراه تنی چند هم چون بیضایی، رادی و نصیریان پیش زمینه‌ی تئاتر را بینان نهادند.

بخش دیگر از نوآوری او در زمینه تئاتر چاپ آثار پانتومیم تحت عنوان لال‌بازی‌هاست. ساعدی در اوایل دهه‌ی 50 گاهنامه‌ی الفبا را به همراه تنی چند منتشر نمود و در سال ۵۶ همزمان با احمد شاملو در چاپ مجله‌ی ایرانشهر در خارج از کشور همکاری می‌کند. بعد از انقلاب نیز داستان‌های او هم چنان در کتاب جمعه، ویژه‌ی هنر و ادبیات چاپ می شد. ساعدی در دهه‌ی ۶۰ از ایران خارج به فرانسه رفت.

او در دوم آذر ۱۳۶۴ به علت خون‌ریزی دستگاه گوارش در فرانسه درگذشت و در گورستان پرلاشز در کنار صادق هدایت به خاک سپرده شد